Hemşirelik tanıları; Anksiyete (Kaygı)

Anksiyete hemşirelik tanısı , otonomik bir yanıtın (kaynak genellikle kişiye özgü olmayan veya bilinmeyen) eşlik eden belirsiz rahatsızlık veya dehşet hissi olarak tanımlanır; tehlike beklentisinden kaynaklanan endişe hissi. Yaklaşan tehlikeye karşı uyaran ve bireyin tehdidi ele almak için önlemler almasını sağlayan bir uyarı işaretidir.

Ulusal Ruh Sağlığı Enstitüsü'ne göre, kaygı bozuklukları en yaygın akıl hastalığıdır ve 18 yaş ve üstü 40 milyon yetişkini veya nüfusun% 18'ini etkilemektedir. Aslında, yaşamın her kesiminden herhangi biri kaygı bozukluklarından muzdarip olabilir.

Yoksulları, zenginleri, gençleri, yaşlıları, hastaları, sağlıklıları ve daha fazlasını etkiler. Ancak, herkes farklı kaygı yaşar. Korku , belirsizlik düşüncelerinin ve belirli davranışlardan kaçınmanın bir sonucu olabilir . Normal çalışma yeteneğimizi etkileyebilir ve hatta aklımızı kaybettiğimiz konusunda bizi ikna edebilir. Ve en kötüsü, madde bağımlılığı ve kişilik bozuklukları gibi ilgili psikolojik koşullara bile yol açabilir .

Gerçek şu ki, birçok insan kaygı ile mücadele ediyor. Bu nedenle, sağlık hizmeti sağlayıcıları ve hastanın, hangi endişeden muzdarip olduğunu ve kendisini nasıl etkilediğini anlamaları önemlidir. Hastalar bilişsel stratejilere bağlı kalırlar ve pratik olarak yaşamlarına uygularlarsa endişeyi yenebilirler ve üstesinden gelebilirler.

İlgili Faktörler

İşte Anksiyete hemşireliği teşhisi ile ilişkili olabilecek bazı faktörler veya etiyoloji. Hemşirelik teşhisi bildiriminizde “ile ilgili” ifadenizden sonra aşağıdaki ifadeleri kullanın:

Aşağıdakilerdeki değişiklikler veya tehdit:
- Ekonomik durum
- çevre
- Sağlık durumu
- Etkileşim modelleri
- Kişilerarası ilişkiler
- Rol işlevi veya durumu
- Öz-Kavram
Olgunlaşma veya durumsal durum
Stres
Madde bağımlılığı
Temel yaşam hedefleri veya değerleri hakkında bilinçsiz çatışma
Karşılanmamış ihtiyaçlar

Özellikleri tanımlama

Kaygı, aşağıdaki belirti ve semptomlarla karakterizedir. Değerlendirme sütununda Anksiyete bakım planınız için bu öznel ve nesnel verileri kullanın.

Duygusal

Endişeli
Yetersizlik duyguları
Kendine odaklanamama
sinirlilik
Ağrılı veya kalıcı artan çaresizlik

Davranışsal

Azalan üretkenlik
Yaşam olaylarındaki değişikliklerle ilgili endişeleri dile getirme
Uykusuzluk
Huzursuzluk

Bilişsel

Bilinç bulanıklığı, konfüzyon
Konsantrasyon zorluğu
Sorunları öğrenme veya çözme yeteneğinde azalma
Belirsiz sonuçlardan korkma

Fizyolojik, sempatik:

anoreksi
İshal
Kuru ağız
Yüzde kızarma
Artmış kan basıncı, nabız, solunum
Seğirme, artan refleksler

Fizyolojik, parasempatik

Karın ağrısı
Baygınlık
yorgunluk
Mide bulantısı
İdrar sıklığı

Amaç ve Çıktılar

Aşağıdakiler, NANDA hemşirelik tanısı için ortak hedefler ve beklenen sonuçlardır:

Hasta kendi kaygı ve başa çıkma kalıplarını tanımlar.
Hasta, düşüncelerin konsantrasyonunun ve doğruluğunun arttığını gösterir.
Hasta kendini güvence altına alma yeteneğini gösterir.
Hasta arzu edilen bir rol fonksiyonu ve problem çözme seviyesini korur.
Hasta kaygı belirtilerini bilir.
Hasta kaygıyı azaltma stratejilerini belirler.
Hasta kaygı tetikleyicilerini, çatışmaları ve tehditleri tanımlar ve sözlü olarak ifade eder.
Hasta temel problem çözme becerilerinin geri dönüşünü göstermektedir.
Hasta artan dış odak gösterir.
Hastanın başlangıç veya yansıtıcı sempatik stimülasyonu yansıtan hayati belirtileri vardır.
Hastanın duruş , yüz ifadeleri, jestler ve azalmış sıkıntıyı yansıtan aktivite seviyeleri vardır.

Anksiyete (Kaygı) için Hemşirelik Değerlendirmesi

Anksiyeteye yol açabilecek olası problemleri ayırt edebilmek ve hemşirelik bakımı sırasında olabilecek herhangi bir atağı adlandırmak için değerlendirme gereklidir.

Değerlendirme	Gerekçeleri
Kültüre bağlı anksiyete durumlarının varlığını değerlendirin.	Kaygının yaşandığı bağlam, anlamı ve cevapları kültürel olarak aracılık eder.
Hastanın kaygı düzeyini değerlendirin. Hildegard E.Peplau , 4 kaygı düzeyini tanımladı: hafif, orta, şiddetli ve panik.	Hafif anksiyetesi olan hastanın fizyolojik anksiyete belirtileri minimaldir veya hiç olmaz. Hayati belirtiler normal sınırlar içinde olacaktır. Hasta sakin görünecek, ancak “midede kelebekler” gibi sinirlilik duyguları bildirebilir. Orta derecede anksiyetesi olan hasta daha hareketli yüz ifadeleri ve ses tonuyla enerjili görünebilir. Yaşamsal belirtiler normal veya hafif yükselmiş olabilir. Hasta gerginlik hissi verebilir. Şiddetli anksiyete , hasta artan otonomik belirtileri sahip olacak yükselmiş hayati belirtiler, terleme, idrar aciliyeti ve sıklığı, ağız kuruluğu ve kas gerginliği. Bu aşamada, hasta çarpıntı ve göğüs ağrısından yakınır . Hasta ajite ve sinirli olabilir ve yeni uyaranlar tarafından aşırı veya bunalmış hissi duyabilir. Anksiyete, panik seviyesi , otonom sinir sistemi sempatik sinir ileticisi salımının seviyesi artar. Hasta solgun ve hipotansif hale gelir ve zayıf kas koordinasyonu yaşar. Hasta tamamen kontrolden çıktığını bildirir ve aşırı davranışlar sergileyebilir.
Kültürel inançların, normların ve değerlerin hastanın stresli bir durum perspektifi üzerindeki etkisini değerlendirin.	Hastanın stresli olduğunu düşündüğü şey kültürel algılara dayanabilir.
Anksiyeteye karşı fiziksel reaksiyonları değerlendirin.	Anksiyete , belirgin fiziksel bir nedeni olmayan ağrı, bulantı, halsizlik veya baş dönmesi gibi fiziksel semptomlarla karakterize edilen somatoform bozukluklarda da rol oynar .
Gözlemleri hastaya “Şimdi endişeli misin?” Diye sorarak doğrulayın.	Anksiyete, iç veya dış yaşam olaylarına son derece bireyselleştirilmiş, normal bir fiziksel ve psikolojik yanıttır.

Hastanın anksiyete ile başa çıkmak için baş etme tekniklerini ve savunma mekanizmalarını nasıl kullandığını gözlemleyin .	Bilgilendirici cevaplar gerektiren sorular sormak, halen hasta tarafından kullanılan başa çıkma stratejilerinin etkinliğinin belirlenmesine yardımcı olur. Bu yaklaşım hastanın hasta bakımına katkıda bulunduğunu hissetmesine yardımcı olabilir. Başa çıkma stratejileri okuma, günlük tutma veya yürüyüşe çıkmak gibi fiziksel aktiviteleri içerebilir. Savunma mekanizmaları insanlar tarafından egoyu korumak ve kaygıyı yönetmek için kullanılır. Bazı savunma mekanizmaları, mizah , yüceltme veya bastırma gibi kaygıyı yönetmede son derece uyumludur . Diğer savunma mekanizmaları, özellikle uzun süreli kullanımda, daha az uyarlanabilir davranışa yol açabilir. Bu savunma mekanizmaları arasında yer değiştirme, baskı, inkar, projeksiyon ve kendi görüntüsünü bölme bulunur.

Anksiyete (Kaygı) İçin Hemşirelik Müdahaleleri

Anksiyete için hemşirelik müdahaleleri, etiyolojik ve katkıda bulunan faktörlerden bağımsız olarak anksiyete olan herhangi bir kişiye uygulanabilir. Anksiyete hemşireliği teşhisi için yaygın hemşirelik müdahaleleri şunlardır:

Müdahaleler	Gerekçeleri
Hastanın kaygısı konusundaki farkındalığı tanır.	Anksiyete nedeni her zaman tanımlanamadığından, hasta deneyimlenen hislerin sahte olduğunu hissedebilir. Hastanın duygularının onaylanması duyguları doğrular ve bu duyguların kabulünü bildirir.
Hastalara yalnız olmadıklarını hatırlatmak ve ihtiyaçların, endişelerin, bilinmeyenlerin ve soruların ifade edilmesini veya açıklığa kavuşturulmasını teşvik etmek için mevcudiyet, dokunma (izinle), sözelleştirme ve tavır kullanın.	Destekleyici ve ulaşılabilir olmak iletişimi teşvik eder.
Hastayı çevreye ve yeni deneyimlere veya gerektiğinde insanlara tanıtın.	Çevre bilinci konforu artırır ve hastanın yaşadığı endişeyi azaltabilir. Eğer hasta kendini tehdit altında hissediyor ve çevresel uyaranları kontrol edemiyorsa, endişe panik seviyesine çıkabilir.
Hasta ile huzurlu bir şekilde etkileşim kurun.	Hastanın stabilite hissi sakin ve tehdit edici olmayan bir ortamda artar.
Hastanın savunmasını kabul edin; tartışmayın.	Savunmalar tehdit altında değilse, kabul edin hasta güvenli ve korunmuş hissedebilir.
Basit bir dil ve kısa ifadeler kullanarak görüşün.	Orta ila şiddetli anksiyete yaşarken, hastalar basit, açık ve kısa talimatlardan daha fazlasını anlayamayabilir.
Hastanın kişisel tepkisini veya ağrı, rahatsızlık veya refahı tehdit eden ifadeleri (örneğin konuşma, ağlama, yürüme, diğer fiziksel veya sözsüz ifadeler) güçlendirin.	Konuşmak ya da duyguları başka türlü ifade etmek bazen kaygıyı azaltır.
Sessiz ve huzurlu bir ortam sağlayarak duyusal uyaranları azaltın; "tehdit edici" ekipmanı gözden uzak tutun.	Anksiyete, hastanın etrafında aşırı konuşma, gürültü ve ekipman ile panik haline gelebilir. artan kaygı hasta ve diğerleri için korkutucu olabilir.
Hastanın müdahaleleri gösterebilecek anksiyete çökeltilerini belirlemesine yardımcı olun.	İçgörü edinmek, hastanın tehdidi yeniden değerlendirmesine veya onunla başa çıkmanın yeni yollarını tanımlamasına olanak tanır.
Hastanın endişeli duygular hakkında konuşmasına ve tanımlanabilirlerse kaygı uyandıran durumları incelemesine izin verin.	Endişe yaratan durumlar ve endişeli duygu hakkında konuşmak, hastanın durumu gerçekçi olarak algılamasına ve endişeli duygulara yol açan faktörleri tanımasına yardımcı olabilir.
Durumsal yanıt akılcıysa, hastayı anksiyete semptomlarını normal olarak yorumlamaya teşvik etmek için empati kullanın.	Anksiyete, gerçek veya algılanan tehlikeye normal bir yanıttır.
Anksiyete ataklarının bir günlüğünü tutması için hastayı önerin. Hastaya neyin tecrübe edildiğini ve olayı başlatan ve olayı çevreleyen olayları tanımlamasını söyleyin. Hasta kaygının nasıl dağıldığını not etmelidir.	Endişeli duygulara yol açan veya azaltan faktörlerin tanınması ve araştırılması, alternatif yanıtlar geliştirmede önemli adımlardır. Hasta duygusal kaygılar ve kaygı arasındaki ilişkinin farkında olmayabilir. Hasta bu fikirden memnunsa, günlük hastanın daha etkili başa çıkma stratejileri geliştirmesine yardımcı olabilecek sağlık hizmeti sağlayıcısı ile paylaşılabilir. Semptomlar genellikle sağlık uzmanına, yaşanan kaygı derecesi ile ilgili bilgi sağlar.
Hastayı “Anksiyete beni öldürmeyecek” gibi pozitif kendi kendine konuşmayı düşünmeye teşvik et “Bunu tek tek yapabilirim,” “Şu anda nefes almam gerekiyor” “ mükemmel."	Bilişsel terapiler, düşünceleri değiştirerek davranışları ve duyguları değiştirmeye odaklanır. Olumsuz benlik ifadelerini pozitif benlik ifadeleri ile değiştirmek, kaygıyı azaltmaya yardımcı olur.
Hastanın geçmişte etkili bulduğu başa çıkma stratejilerini kullanmayı düşünün.	Bu, hastanın kişisel ustalık ve güven duygusunu arttırır.
Gereksiz güvenceden kaçının; bu gereksiz endişeleri artırabilir.	Güven verici endişeli birey için yararlı değildir.
Hastanın yeni kaygı azaltıcı beceriler geliştirmesine yardımcı olun (örn. Gevşeme , derin nefes alma, pozitif görüntüleme ve kendini ifade etme).	Yeni baş etme yöntemlerini keşfetmek, hastaya kaygıyı yönetmek için çeşitli yollar sağlar.
Kaygı kaynaklarını ortadan kaldırmak için mümkün olduğunda müdahale edin.	Anksiyete, gerçek veya algılanan tehlikeye normal bir cevaptır; tehdit ortadan kaldırılırsa, yanıt durur.
Hastaya problem çözme yeteneklerini güçlendirme konusunda yardımcı olun. Endişeli duygular yaşarken hastanın kullanabileceği mantıksal stratejileri vurgulayın.	Bir problemi tanımlamayı ve bu problemi çözmek için alternatifleri değerlendirmeyi öğrenmek hastanın başa çıkmasına yardımcı olur.
Hastayı içeren tüm faaliyetleri, prosedürleri ve sorunları açıklayın; tıbbi olmayan terimler kullanın ve sakin, yavaş konuşun. Bunu mümkün olduğunca prosedürlerden önce yapın ve hastanın anlayışını doğrulayın.	Önsezili hasta eğitimi ile hastalar daha az endişe ve duygusal sıkıntı yaşarlar ve ne bekleyeceklerini bildikleri için baş etme becerilerini arttırırlar. Belirsizlik ve öngörülebilirlik eksikliği kaygıya katkıda bulunur.
Hastayı antianksiyete ilaçlarının uygun kullanımı konusunda bilgilendirin.	Antianksiyete ilaçlarının kısa süreli kullanımı hastanın başa çıkmasını artırabilir ve anksiyetenin fizyolojik belirtilerini azaltabilir.
benzodiazepinler	Bu gruptaki ilaçlar, inhibitör nörotransmitter gama-aminobutirik asidin (GABA) etkisini artırarak çalışır. Bu ilaçlar kısa süreli kullanım için tavsiye edilir, 3 ila 4 ayı geçmemelidir. Fiziksel bağımlılık ve tolerans, bu ilaçların uzun süreli kullanımı ile ilişkili problemlerdir.
Buspiron HC1 (BuSpar)	Bu ilacın benzodiazepinlerden daha az yan etkisi ve bağımlılık riski daha azdır. İlaç daha yavaş bir etki başlangıcına sahiptir ve fark edilir bir terapötik etki üretmek için 1 ila 2 hafta sürebilir.
Seçici serotonin geri alım inhibitörleri (SSRI'lar)	Bu gruptaki birçok ilaç , Panik bozukluğunun tedavisinde kullanılmak üzere Gıda ve İlaç İdaresi (FDA) tarafından onaylanmıştır . Diğer anksiyete türlerinin tedavisinde kullanımları araştırılmaktadır.
Seçici olmayan beta blokerler ve alfa-2-reseptör agonistleri	Beta-blokerler, sosyal fobilerle ortaya çıkan fiziksel kaygı belirtilerini yönetmede etkilidir (örneğin, sahne korkusu). Alfa-2 agonistleri, nikotin ve opioidlerden çekilmeyle ilişkili kaygıyı yönetmek için kullanılır.
Hastaya merkezi sinir sistemi uyarıcılarının kullanımını sınırlamasını söyleyin.	Uyarıcılar (örn. Kafein , nikotin, teofilin, terbutalin sülfat, amfetaminler ve kokain ) anksiyetenin fiziksel semptomlarını artırabilir.
Anksiyeteyi azaltmak için hastaya masaj önerin.	Bu kaygıyı azaltmaya yardımcı olur.
Hastalara istedikleri müziği dinlemek için bir araç sağlayın .	Müzik, kaygıyı hafifletmek için basit, ucuz, estetik açıdan hoş bir araçtır.
Kaygı nedeni olarak alkol, yatıştırıcı veya sigaradan çekilmeyi dışlayın.	Bu maddelerden geri çekilme kaygı ile karakterizedir.
Hasta ve ailesini anksiyete belirtileri konusunda eğitin.	Hasta ve ailesi endişeli yanıtları belirleyebiliyorsa, diğerlerine göre daha erken müdahale edebilirler.
Hastaya anksiyete veya ağrının yokluğu, durumun başarılı deneyimi, çatışmanın çözümü veya prosedürün sonucu hakkında görselleştirme veya hayal kurmayı öğretin.	Kılavuzlu görüntülerin kullanımı kaygıyı azaltmak için yararlı olmuştur.
Acil durumlarda (ör. İntihar düşünceleri), yardım hatları, acil servis odaları, kolluk kuvvetleri ve yargı sistemleri gibi uygun topluluk kaynaklarının kullanımını öğretin.	En etkili olduğu görülen intiharı önleme yöntemi, kurumsallaşma potansiyeli yüksek olan sistematik, doğrudan tarama prosedürüdür.