"Şu anda kestirmekte olan benim karım. Bir saat içinde uyanacak ve bonesini takıp işe gidecek. İşini yapmak için gereken eşyaları toplayıp titizlikle kontrol edecek, Saçlarını düzeltip makyajını çabucak yapacak. Çok kötü göründüğüne dair şikayet edecek ancak ben ısrarla karşı çıkıp bir bardak kahve getireceğim. Sonra koltuğa bacakları çapraz bir biçimde oturup kahvesini içmeye çalışırken emekleye emekleye yürümeye çalışan ufaklıkla oynayacak. Ardından biz konuşurken boş boş bakıp sessizce sıradaki vardiyasından çalacak ama ben farketmiyorum sanacak.

Daha sonra bebeği ve beni öperek hayatlarının en kötü gününü geçiren insanlara yardım etmeye gidecek. Araba kazası, vurulma, patlama, yanma ve kırılma yaşayan profesyoneller, fakirler, papazlar, bağımlılar ve hayat kadınları, anneler, babalar, çocuklar ve aileler... Ne yaptığın ve sana ne olduğu önemli olmadan o size yardımcı olacak ve size bakacak.

14 saat sonra eve gelip kanlar, gözyaşları ve ateşler içinde yürüdüğü ayakkabılarını çıkartacak ve onları dışarda bırakacak. Bazen bu konular hakkında konuşmak istemeyecek. Bazı zamanlarda ise konuşmak için can atacak. Bazen ağlarken gülecek bazen sadece ağlayacak. Ama ne olursa olsun bir sonraki vardiyasında işbaşında olacak.

Benim karım bir hemşire. Benim karım bir kahraman."